Brief aan mijn éénjarige dochter

Liefste Amélie, mijn lieve éénjarige dochter,

16 januari. De dag waarop ik mijn dochter voor het eerst in mijn armen kon sluiten. Je hebt op je laten wachten om je aan de wereld te laten zien. Maar ik geloof er nog steeds in dat je je wegen met moemoe hebt gekruist. 3 volle dagen was je te laat. Een ramp voor iemand zoals ik, iemand die al een maand met 3cm opening rondliep en graag altijd en overal op tijd kwam (kwam, want sinds jij er bent, heb ik volledig schijt aan op tijd komen ?)

Het feit dat je ook koos voor je eigen verjaardag en niet 17 januari te moeten delen met de verjaardag van jouw papa en opa (oh, wat hadden we dit een groot wonder gevonden), bewees al van het begin dat je lekker koppig ding ging zijn. Tot de dag van vandaag, heb je ons nog niet teleurgesteld op dat vlak.

De eerste weken waren overweldigend. Non-stop 24/7 op actief staan. Want we kregen ineens de taak om een echt mensje in leven te houden. Eentje die niet kan bevestigen of je goed of slecht bezig bent. Maar we hebben het overleefd. Ondertussen kan je gelukkig al wel bevestigen dat we een goede mama en papa zijn. Een lachje op je gezicht als ik je kom halen op de crèche, de armpjes je naar me uitsteekt als je moe bent of wanneer je mij achterna kruipt als ik naar het toilet ga… Daar geniet ik echt ten volle van, alé soms toch. Mama wilt soms ook wel eens alleen naar het toilet gaan of koken! #pottenkijkers

Ik had in mijn wildste dromen niet durven hopen dat je zo’n pracht van een dochter zou worden. Jaja, eigen kind, schoon kind. Maar jij bent er echt één voor in de boekjes. Wist je trouwens dat ik na de bevalling riep: “zo kan ik er wel 50 doen”. En eigenlijk, terwijl ik hout vasthoud, denk ik dit nog steeds. (But not gonna happen, die 50 stuks!!) Je sliep direct hele nachten door (tot deze maand natuurlijk…). Je huilt alleen als er iets is (kaka, moe of pijn). Ik mag en kan zo zot doen met jou en je bent iedereens vriend, ookal moet je soms toch eventjes wennen aan al die nieuwe gezichten.

Je bent al uitgegroeid tot een klein meisje. Eentje met veel karakter en ontzettend veel doorzettingsvermogen. Want als jij iets wilt bereiken, dan ga je er ook voor. Karakter zoals haar moeder, krijg ik wel eens te horen. Daar kan ik alleen maar trots op zijn he!?

Maar laat één ding zeker zijn. Jij hebt van mij een heel ander persoon gemaakt, een moeder. Nooit geweten dat deze sterke madam met haar resting-bitch-face een emotionele, beschermende leeuwin zou worden. Want ja, sinds ik moeder ben, is mijn enige doel om jou te beschermen. Het afgelopen jaar heb ik emoties gekend waarvan ik niet wist dat ze bestonden. En dat doet gekke dingen met een mens!

Lieve Amélie, ik beloof je dat ik er altijd voor je zal zijn. Ik hoop dat ik je veilige haven blijf en dat je weet dat je met alles bij me terecht kan. Vergeef me ook mijn fouten, want ook voor mij is dit allemaal nieuw. Ik probeer de beste versie van mezelf te zijn en hoop met heel mijn hart dat het voldoende is om van jou een sterke, prachtige dame te maken.

Mijn knappe dochter, Ik wens je een gelukkige verjaardag, omringd door je familie, meter, peter en de “nonkels” die je gaan opwachten op je eerste fuif, haha. Geniet van jouw dag(en), alle aandacht en de liefde, want deze moeder gaat even in een hoekje huilen. #happytears

Op nog vele jaren met vele natte kusjes, dikke knuffels, veel gek-doen en mooie, lange nachten!

Dikke kus, mama

Bonita

Een reactie achterlaten